 | 
 |
Bugüne kadar Hz. Rasûlu'llâh
salla’llâhu aleyhi ve sellemin Miraç hadisesini algılarken hata yaptığımız
düşünüyorum. Bu olay aslında rahmet peygamberinin dünyayı terki- bir nevi
ruhunu Allah Teâlâ'ya teslim edişi idi. Yani İdris aleyhisselâm gibi dönüşü olmayabilirdi.
Büyük mutasavvıf İmâm-ı Rabbânî
kuddise sırruhu'l-âlî miracı şöyle anlatıyor:
Hüzün senesi dediğimiz olaylar
zincirinde [Hz. Ebu Talib'in ve annemiz Hz. Hatice aleyhisselâmın vefatları
akabinde] Efendimiz salla’llâhu aleyhi ve sellem için Mekke'deki hayat çekilmez
olmuştu. Hz. Ebû Talib’in sağlığında Hz. Rasûlu'llâh salla’llâhu aleyhi ve
selleme yaklaşamayanlar, bir canavara dönüşmüşlerdi. Yüzüne tükürüyorlar,
öldüresiye dövüyorlar, Mescid-i Harâm’da boğmaya çalışıyorlar, secdede iken
üzerine deve işkembesi koyuyorlar, yapılmadık işkence, edilmedik hakaret
bırakmıyorlardı. Efendimizin bir nevi kolu kanadı kırılmış, Mekke'de yapayalnız
kalmıştı.
"Ben mağlubum, ben mağlubum,
Yüce arkadaşım yardımın nerde?" diyerek üzgün halini tarif edemiyordu.
Acıları tarif edilmeyecek bir
vukuat yeri Taif'te bu ahvalin tuzu biberi oldu. Tâif halkı misafir gelen Hz.
Rasûlu'llâh salla’llâhu aleyhi ve sellemi taşladı. Öyleki geçtiği yolun iki
tarafına dizilip taşlar yağdırdılar. Efendimiz yaralanmış, bastığı zaman toprağı incitmeyen mübarek
ayakları kanamaya başlamış, düşe kalka kurtulmaya çalışıyordu. Hiçbir zaman
olmamış gibi toprak o gün yarılıp O'na sarılmak için Rabbinden izin istemişti.
Efendimiz, düştüğünde zalimler kollarından tutup kaldırıyor, yürümeye
zorluyorlar ve O yürüyünce taş yağmuru yeniden başlatıyorlardı. Birde kahkaha ile gülmeleri yok mu, acıların en
acısı..
Yanında yol arkadaşı evlatlığı Zeyd
b. Harise ile yaşadıkları bu acı hadise den sonra Efendimiz;
“Ya Rabbi! Kuvvet ve
kudretimin en zayıf hâliyle, elimdeki çare ve vasıtaların en basitiyle,
insanların gözünde ifade ettiğim değersizliğimle Sana yalvarıyor, Sana
sığınıyorum.
Ey merhametlilerin en
merhametlisi!
Sen zulme uğramış tüm
mazlumların Rabbisin. Sen benim de Rabbimsin.
Beni kimlerin eline
bırakıyorsun?
Bana kaba ve sert
davranan bir yabancıya mı, yoksa bana üstün kılacağın bir düşmana mı?
Eğer Sen bana dargın
değilsen, başıma gelen eziyet ve işkencelere aldırmam. Ancak Senden gelecek bir
himaye ve koruma çok daha hoştur. Öfke ve gazabına uğramaktan; karanlıkları
aydınlatan, dünya ve ahiret işlerini düzene koyan Zâtının nuruna sığınırım!
Sadece Sana sığınır ve
Senin rızanı dilerim.
Senden başka kuvvet ve
kudret yoktur!”
Dediğinde Cebrail aleyhisselâm
geldi. Taif halkının helak olmaları için izin istedi. Efendimiz bu zor durum
halinde dahi, bu cezaya razı olmadı.
Hadise uzundur. Efendimiz umutla
geri Mekke'ye döndü. Mekkeliler onu içeri almadılar. Hiçbir dayanağı kalmayan
Efendimiz son olarak ‘amca’ diye hitap ettiği hala müşriklerden olan
Nevfeloğullarının lideri Mut’im b. Adiyy’e kendisini himaye etmesi için
haber gönderdi. Mut’im b. Adiyy, oğullarıyla birlikte silahlanarak derhal
harekete geçti ve Efendimiz salla’llâhu aleyhi ve sellemi Mekke’ye getirdiler.
Ne var ki, hayat tadını kaybetmiş, Efendimiz çok üzgün bir kapı açılmasını
bekliyordu.
Bu zaman aralığında her şey bitsin
dercesine Allah Teâlâ kulunu katına çağırdı. Aslında bu gidiş bir ayrılığın
gidişi idi. İnsanlığın rahmeti gidiyordu. Melekler ve âlem ayrılığın korkusu
hissettiler.
Ya geri dönmezse?
Evet Allah Teâlâ'nın sevgilisi geri
dönmezse, ne olacaktı?
Allah Teâlâ kulunu koruyamayacak ve
zalimlerin eline mi bırakacaktı?
-Sevgilimi alın getirin, emr-i fermanı herşeyi alt üst
etmişti.Cebrail aleyhisselâm o anda hayatının en dehşetli günlerini yaşıyordu.
Efendimizi hazırladı, huzara kadar arkadaşlık etti ve götürdü. Efendimize Has
odanın bilmediğimiz yerleri açıldı.
Konuşuldu, kalbin dahi duymadığı
bir derinlikte.
Mâhasal ol anda doksan bin kelâm
Sebk idüp bulduktan encâm ü hitâm
Allah Teâlâ, Efendimizden izin
istedi.
-Sevgilim seni daha göndermek
istemiyorum.
Efendimiz:
-Aman Ya Rabbi! Ümmetim ne olacak.
Beni seven daha doğmamış kullar var, onlar ne olacak dedi?
-Seni üzdükleri zaman ben
üzülüyorum, sana zarar verdikleri zaman ben zarar görüyorum.
-Ya Rabbî, takdir ettiğin ve ruhu
var olup beni seven sonradan doğacak kulların ne olacak? Bu geliş kapısı kapanmasın ben ve ümmetim
sana kulluk ederiz. Niyaz ederiz. Namaz kılarız.
……
-Elli vakit olsun, sık sık
görüşmemiz olur, bu niyazla.
Allah Teâlâ'yı razı eden Hz.
Rasûlu'llâh salla’llâhu aleyhi ve sellem dönüşte Hz. Musa aleyhisselâm ile
görüştü. Ümmetini düşünen nebiye hayranlıkla
-Nasıl olsa, geri dönüş için izin
verildi, namaz konusunda bir müracaatta bulun, ümmetin buna takat getiremez, belki,
dedi.
Sonunda beş vakit hediyesi ile
Allah Teâlâ'yı razı eden Efendimiz salla’llâhu aleyhi ve sellem dünyaya geri
döndü.
İnsanlar beş vakti
Allah Teâlâ emretti zannediyorlar. Hayır, Hz. Rasûlu'llâh salla’llâhu aleyhi ve
sellem Allah Teâlâyı razı etmek ve dünyaya bizim için geri dönebilmek için
bedel olarak istedi.
Hz. Rasûlu'llâh salla’llâhu aleyhi
ve sellem dünyada üç şey sevdirildi dediklerinden biri olan namazı herkesten
daha fazla kıldı.
Gözümün nuru diye övdüğü namazla
hayatını yaşadı, son gidişinde de ise isteği "namaz kılın"
oldu.
Ey Miraç, bizi sevgilimizden ayırmadın. Bedel olsun
diye hediyeni her gün bu anı anmak için beş defa namazı eda etmeye çalışıyoruz.
Ya Rasûlu'llâh! (salla’llâhu aleyhi
ve sellem)
Sana minnetimiz sonsuzdur.
Eğer göklerden dönmeseydin, varlık
âleminde bugün bizler olmayacaktık.
Sana teşekkür ediyoruz.